Waarom Max Verstappen en ik elkaar niet begrijpen

“25 km was de kortste reis van F1-coureur Max Verstappen met een privéjet, van Nice naar Cannes”, kopt de krant in een bericht over privévluchten en de hoeveelheid CO2-uitstoot. Wacht even. Ik knipper nog een keer, wrijf de slaap uit mijn ogen, en lees de zin nog een keer. Zie ik het echt goed? 25 km met een vliegtuig?

—

Zijn ze niet de 1 vergeten en bedoelen ze 125 km, of zijn ze de 0 vergeten en wordt er 250 km bedoeld? Nee, Nice en Cannes liggen ongeveer naast elkaar, dus 25 km klopt wel. En voor dat kippenstukje neem je een vliegtuig? Zit er een gaatje in je hoofd? Ben je wel helemaal wijs? Bij een dergelijke afstand denk ik altijd als eerste: hé, kan ik dat ook lopen? Oké, ik sla misschien een beetje door en 25 km is prima te doen, maar het kost je wel de hele dag. Max heeft het vast druk, druk, druk. Het is tenslotte een belangrijk man. Op de fiets dan? Dan is het maar 2 uur. Dat zou toch moeten kunnen? Tsja, misschien zijn er geen fietspaden tussen Nice en Cannes. Ik neem aan dat Max niet met het OV gaat; dat doen belangrijke mensen niet. In het uiterste geval, neem je de auto; ik ga ervanuit dat Max niet alleen een Formule 1-wagen heeft. Maar met het vliegtuig? Nee, Max en ik begrijpen elkaar niet.

Snel, sneller, snelst. Dat is wat Max Verstappen graag wil. Hoe sneller, hoe beter. Voor wie? Voor hemzelf natuurlijk; hij verdient er zijn geld mee. En voor zijn fans; die vinden het ook prachtig. Ik hoor daar niet bij. Ik ben namelijk voor vertragen. Langzaam, langzamer, langzaamst, dus. Dat is een van de redenen waarom ik van lopen houd. Om er nog maar eens wat uitdrukkingen in te gooien. Hardlopers zijn doodlopers. Haastige spoed is zelden goed. Ik denk dat vertragen goed voor lichaam en geest is.

Lopen is, op kruipen na misschien, de langzaamste menselijke manier van voortbewegen, en waarom zouden we dat niet eens wat vaker doen? Hierdoor heb je alle tijd om om je heen te kijken, even stil te staan, terug te lopen; je kunt het gedachteloos doen en je kunt er heel goed bij nadenken. Stel je eens voor dat Max in zijn snelle auto even midden op de weg stil gaat staan, of even terugrijdt, omdat hij een vogel ziet vliegen. Je moet er niet aan denken. Dan krijg je grote ongelukken. Sneller is niet altijd rustiger. Nee, Max en ik begrijpen elkaar niet.

Dan hebben we ook nog de route. Bij F1-wedstrijden rijd je continue hetzelfde rondje; niet één keer, niet twee keer, maar wel 50 tot 70 keer. Zo, dat is nog eens saai. Je kunt niet verdwalen, je wordt nooit eens verrast door een ander uitzicht, je hoeft je niet af te vragen wat er na die bocht komt. Kortom, saaaaaaai, en behoorlijk geestdodend. Nee, Max en ik begrijpen elkaar niet.

En tot slot het geluid. Als ik al eens een Formule 1-wedstrijd zie, zet ik het liefst het geluid uit. Wat is dat voor een takkeherrie? Ik vind het een irritant overheersend geluid dat me mateloos stoort. Zou Max wel eens stilte om zich heen hebben? Zou hij wel eens naar zijn  eigen stilte luisteren? Zou hij wel eens van de geluiden van de natuur kunnen genieten? Hoort hij überhaupt wel eens een vogel? Weet hij dat geluidsoverlast schadelijk is? En dan bedoel ik niet alleen gehoorschade. Nee, Max en ik begrijpen elkaar niet. En ik denk dat we elkaar ook nooit zullen begrijpen.

Wil jij snel, sneller, snelst, houd jij van het F1-lawaai? Probeer dan een afspraak met Max Verstappen te maken.

Moet je er niet aan denken om 25 km te moeten lopen? Blijf dan lekker thuis. Pak een zak chips en ga op de bank hangen.

Wil jij juist vertragen, langzaam, langzamer, langzaamst, wandelen, in de natuur zijn? Ga dan met mij mee.