Bescheiden leiders

Rosa Parks, Florence Nightingale, Nelson Mandela, Desmond Tutu, zuster Teresa, Martin Luther King, de Dalai Lama, Malala Yousafzai, allemaal bescheiden ‘leiders’, die geen gebruik hebben gemaakt van de macht van hun positie, niet aangetrokken werden door materiële zaken, maar hun eigen weg gingen, door wat zijzelf belangrijk vonden.

—
Of je nu voorzitter bent van de toneelvereniging, coach bent bij de plaatselijke voetbalclub, een gezin runt, een nieuwe collega inwerkt, of misschien wel tegen de stroom in je eigen leven probeert te leiden; het vraagt allemaal om leiderschapskwaliteiten. Iedereen is een leider; volwassen worden betekent ten slotte dat je vanaf een bepaald moment een eigen leven gaat leiden. Daarmee heb je zowel een verantwoordelijkheid naar de ander, als naar jezelf. Maar leiderschap is nog helemaal niet zo eenvoudig. Zeker als we onder druk staat, dan laten we ons verleiden door macht en aanzien. Trouwens, leidinggeven aan je eigen leven is misschien nog wel moeilijker dan leidinggeven aan anderen. Wat zeg ik? Het is zelfs voorwaardelijk.

Er zijn boeken vol geschreven over leiderschap, maar de meeste gaan over managementtheorieën en niet over eigenschappen en gedrag die gebaseerd zijn op inzicht in jezelf. Heb jij wel eens in de spiegel gekeken en was je blij met wat en wie je ziet. Heb je wel eens hardop tegen jezelf durven zeggen: "Als ik een medewerker was, zou ik mezelf graag als leider hebben." Pff, wie zegt dat nou van zichzelf? Maar als je een authentiek en inspirerend leider bent, is dat een feest voor jou en voor je omgeving.

Volgens Benedictus is leidinggeven ‘dienen’. Hij beschrijft de stijl van leidinggeven, en dat heeft alles met zijn mensbeeld te maken. Hoe ga je om met mensen, met dingen en met jezelf? Daarnaast beschrijft hij de eigenschappen van de leidinggevenden in een klooster, de abt (de baas) en de kellenaar (hoofd financiële zaken).

Nieuwsgierig wat we daarvan kunnen leren?