Verplicht vervelen

Geen licht, geen gas, geen elektriciteit. De hele dag. De energiemaatschappij gaat de leidingen vervangen; die zijn in mijn meer dan 50 jaar oude appartementengebouw aan vervanging toe. Weg kan ik niet; ze lopen de hele dag in en uit, omdat ze in de meterkast moeten zijn. Maar ik heb me voorbereid.

—

Een thermoskan met heet water staat klaar. Telefoon, laptop en powerbanks zijn opgeladen. Brood heb ik al uit de diepvries gehaald, zodat ik de koelkast de hele dag dicht kan laten. Laat maar komen. Kak, ik heb natuurlijk ook geen internet. Lichte paniek slaat toe.

Het doet me denken aan een deelnemer aan de Kloostergangwandeling afgelopen zaterdag. Tijdens deze wandeling wordt er gezwegen, zodat je je niet laat afleiden door allerlei externe prikkels en je naar binnen kunt keren. Toen ik zei dat de telefoon op stil moest, werd dat nog wel geaccepteerd. Toen ik zei dat het verstandig was om hem op vliegtuigstand of zelfs helemaal uit te zetten, kreeg hij acuut rode vlekken in zijn nek. Want wat als …? Helemaal niks natuurlijk. Als er één hele grote externe prikkel is, dan is dat wel de telefoon. En wat zijn we daaraan verslaafd.

Niet bereikbaar zijn! De hel breekt los.

Ook ik realiseer me dat ik overdrijf met mijn voorbereidingen. Doe even normaal! Geen man overboord. Lekker rustig zelfs.

Ja, ik heb nog veel op mijn to-do-lijstje staan. Ja, ik moet voor het weekend nog wat belangrijke dingen afmaken. Ja, ik ben vanwege een cursus volgende week ook dan al slecht bereikbaar. Ja, en dus?

Wat zijn we toch hardleers. Ook ik. En uiteindelijk geef ik mezelf eraan over. Deze dag wordt niet ‘van alles doen’, maar vooral ‘alleen maar zijn’. Van laat maar komen, we zien het wel. Van de hele dag online, naar de hele dag offline. Van nuttig zijn naar aanrommelen. Van bezig zijn naar alleen maar op de bank zitten en me misschien wel vervelen.

Zo, dat is nog eens een goed idee! Vervelen!

Dat doen we te weinig. Daarvan komt je hoofd namelijk tot rust. Zou je niet denken hè? Als je je verveelt, heb je juist het idee dat je gedachtes er met je vandoor gaan, dat je hoofd op hol slaat. En dat voelt ongemakkelijk. In dit geval is ongemak niet slecht; het is juist goed voor je brein.

Sociale media, apps, pushberichten eisen continu onze aandacht op. Ook als je dus niet afgeleid wordt door gepingel, omdat je die meldingen uitgezet hebt, blijft er een onbedwingbare dwang om na een paar uur te kijken of je misschien toch niet iets gemist hebt. En dat is nou net niet de bedoeling tijdens de Kloostergangwandeling, noch bij Rust & Tijd, noch bij Aandacht & Rust overigens.

De werklui komen al om 8 uur. Hm, was even vergeten dat het dan nog donker is en ik ook geen licht heb. En oh ja, nog een ander dingetje. Was ik offline in de ruststand, met een boek onder een dekentje op de bank (want geen verwarming en de deur open), gaan ze ineens boren, het is alsof mijn huis instort. Ik zit tegen het plafond, mijn hart zit in mijn keel. Weg rust.