Wie is de koning van Wezel?

Wist je dat er in de bergen naar elkaar gefloten wordt? Duh, zul je zeggen, dat gebeurt ook op straat. Nee, dat soort fluiten bedoel ik niet. Fluiten om te communiceren, als een echte taal.

—

Op verschillende plekken in de wereld zijn er fluittalen ontwikkeld; om over grote afstanden met elkaar te kunnen ‘praten’. Briljant en intrigerend vind ik het. Je bent tenslotte te ver uit elkaar om een gewoon gesprek te voeren. En schreeuwen werkt ook niet. Dat kost je je stembanden en is fysiek inspannend. Bovendien wordt menselijk geluid vervormd door echo’s en zo. Met als effect “Wie is de koning van Wezel? Ezel.”

Wat wil je zeggen?

En gefluit draagt zo ver, dat je prima kunt communiceren met elkaar. Fluiten kan wel tien kilometer ver dragen, en dat is veel verder dan de menselijke stem. De meest uitgebreide fluittaal zou uit zo’n 400 woorden bestaan. Even ter vergelijking, in Van Dale staan honderdduizenden verschillende woorden. Dat kleine aantal woorden dwingt je om je boodschap te beperken tot het meeste essentiële.

Niet bedoeld dus om te vertellen dat de koffie klaar is, dat de bakker een affaire heeft met de slager, en dat de buurvrouw alweer op vakantie gaat en je je afvraagt waar ze dat toch allemaal van doet. Nee, niet om gezellig te babbelen, maar om noodzakelijke en belangrijke informatie uit te wisselen. Om te laten weten waar jij bent met je kudde, dat er een loslopend schaap gevonden is, dat er iemand geboren is, dat er slecht weer op komst is.

Babbelen en kletsen

Ik begrijp het wel. Als je urenlang met je kudde in de natuur loopt, heb je na een tijdje niet zoveel behoefte meer om te babbelen en te kletsen. Het komt wat oppervlakkig over, is niet altijd even interessant en het verstoort de stilte en daarmee ook je eigen gedachten.

Wij drukke mensen vinden dat nog behoorlijk ingewikkeld. Niet zo gek natuurlijk. Er is 24/7 geluid: van verkeer, muziek, en dus praten. In de winkel is er achtergrondmuziek. Als je moet wachten aan de telefoon is er muziek. We zijn niet meer gewend om geen geluid om ons heen te hebben. En dus vullen we stilte op.

Stilte is je niet laten afleiden door geluid

Bergbewoners weten dat geluid in de bergen ver draagt. Stadsbewoners hebben dat niet helemaal door, waardoor hun gekakel in de bergen ook ver draagt. Ook al praat je zelf niet, het is niet stil. Je wordt gedwongen mee te luisteren, je hoort de geluiden van de natuur niet, en je wordt afgeleid van je eigen gedachten.

Wil jij je ook eens niet laten afleiden door geluid, je gedachten laten gaan en een hele dag zwijgen? Loop dan mee met de Kloostergangwandeling.